اواخر هفته گذشته، خبر درگیری یک بازپرس دادگستری در شهرستان بابل با محمد حسن کریمی، سرباز وظیفه در فضای مجازی و سایت‌ها خبرسازی و جنجالی شد. بر اساس روایت‌ها، ماجرا از این قرار بوده که یکی از بازپرس‌های دادگستری بابل هنگام مراجعه به محل کار از در ارباب‌رجوع (و نه از مکانی که همیشه قضات، کارشناسان و وکلای دادگستری از آن تردد داشته‌اند) به دلیل اینکه ماسک به‌صورت داشته با درخواست سرباز برای بازرسی بدنی مواجه می‌شود. این رفتار سرباز موجب می‌شود ناراحتی بازپرس می‌شود و سماجت سرباز برای انجام‌وظیفه موجب می‌شود که بازپرس بعداً وی را به اتاق خود ببرد و چند ضربه به‌صورت وی بزند (البته روایت‌های تنبیه سخت‌گیرانه‌تر نیز مانند بستن به صندلی در شبکه‌های اجتماعی منتشرشده است).
اگرچه در ساعات ابتدایی به دلیل ناپسندی آشکار آن احتمال شایعه بودن این خبر می‌رفت و تمایلی برای پذیرش آن از سوی افکار عمومی وجود نداشت اما بعد از مدتی امیر دریادار دوم غلامرضا رحیمی‌پور، رئیس اداره سرمایه انسانی سرباز ستاد کل نیروهای مسلح این واقعه را تائید کرد.
بعد از رسانه‌ای شدن این خبر تلخ، ظاهراً در جلسه‌ای که بین طرفین و کمیته ویژه هیئت نظارت بر حقوق شهروندی استان مازندران تشکیل‌شده، با عذرخواهی بازپرس و دلجویی، سرباز وظیفه از شکایت خود صرف‌نظر می‌کند. اما به دلیل حساسیت‌ها علاوه بر اینکه از سوی ستاد کل نیروهای مسلح اعلام‌شده موضوع هنوز در حال پیگیری است رئیس مرکز وکلای قوه قضائیه نیز در شبکه‌های اجتماعی نوشت: دادستان محترم انتظامی قضات اعلام کردند «وصف انتظامی تخلف بازپرس باگذشت شاکی از بین نمی‌رود و قطعاً اقدام ایشان از سوی دادسرای انتظامی قضات پیگیری و نسبت به ایشان اعلام تخلف خواهد شد.»
حال باید منتظر ماند و مشاهده کرد که سرانجام دادسرای انتظامی قضات و قوه قضائیه در قبال رفتار ناشایست این بازپرس چه تصمیمی خواهند گرفت. اگرچه سرباز وظیفه و خانواده وی از رسانه‌ها خواسته‌اند به این موضوع نپردازند اما به نظر می‌رسد از باب آسیب‌شناسی و اینکه در آینده چنین اتفاقاتی دیگر رخ ندهد ضرورت دارد ابعاد مختلف این قضیه واکاوی شود.
اولین نکته این است که عذرخواهی حداقل کاری است که در این ماجرا صورت گرفته و لازم است این مسئله تا رسیدن به یک نتیجه منصفانه و جلوگیری از اتفاقاتی ازاین‌دست ادامه داشته باشد.
از سوی دیگر رفتار بسیار ناپسند و زشت بازپرس است که مشخص نیست چگونه به خود اجازه داده کرامت انسانی را زیر پا بگذارد و به سرباز وظیفه توهین نماید. این‌گونه رفتارها با شیوه و منش شخصیت‌های برجسته اسلام و انقلاب که در بسیاری از مواقع اصرار بر گمنامی در انجام کارهای خیر داشته‌اند چگونه قابل قیاس است. اصولاً چرا یک مسئول به خود اجازه می‌دهد وقتی کسی او را نشناخته و خواسته قانون اجرا شود باید گرفتار تنبیه و تحقیر شود؟ این همه خودپسندی و کبر از کجا می آید؟
سوی دیگر ماجرا این است که فردی که خود بازپرس است و طبیعتاً باید قانون دان باشد چگونه چنین قانون‌شکنی می‌کند و حق‌الناس را تباه می‌سازد. آیا واقعاً چنین فردی صلاحیت و شایستگی تصدی چنین مقامی دارد؟
دیگر آنکه متاسفانه به دلیل دوری فزاینده مسوولان از تعالیم و روحیه اسلامی بروز چنین رفتاری از دیگر صاحب منصبان دور از انتظار نیست و شاید که هنوز فرصت لازم پدید نیامده است!
همچنین این مسئله بار دیگر نگاه‌ها را متوجه خدمت وظیفه و سربازان وظیفه کرد. آیا واقعانمی توان راه‌هایی را پیش‌بینی کرد که کیفیت سربازی بالاتر رود و کرامت سربازان حفظ شود. بدون شک وقتی خانواده‌ها از چنین اتفاقاتی مطلع می‌شوند آیا حق ندارند نگران فرزندان خود باشند. به همین دلیل است که ستاد کل نیروهای مسلح نیز مجدانه پیگیر موضوع شده است.
ثبت دیدگاه