شرایط جنگی است.
ما در شرایط جنگ اقتصادی به سر می بریم.
و…
اینها جملات آشنایی است که این روزها بویژه از زبان رئیس جمهور و دیگر مسئولین زیاد شنیده می شود. بله کاملا درست است ما در شرایط ” جنگ تحمیلی اقتصادی ” رسمی اعلام شده از سوی آمریکا و برخی کشورهای دیگر به سر می بریم. جنگ تحمیلی اقتصادی ، تحریم ها ، کرونا و ناکارآمدی و فشلی حیرت انگیز مسئولین محترم شرایط بسیار سختی را برای معیشت و گذران زندگی مردم ایران فراهم آورده اند. اما آنچه این شرایط را غیر قابل تحمل نموده ، مواضع و عملکرد رئیس جمهور محترم و بویژه عملکرد شخصی ایشان در این ایام می باشد.
آقای رئیس جمهور در بحبوحه جنگ اقتصادی و به عنوان فرمانده میدانی این جنگ به جای اینکه در وسط معرکه حضور داشته باشند و با قدرت و صلابت این جنگ نابرابر را هدایت و مدیریت کنند اکنون ماههاست که خود را در “امنیت قرنطینه ” قرار داده و در حالی که مردم در خط مقدم جبهه و با دست خالی در حال کمر خم کردن در زیر فشارهای سنگین زندگی به سر می بند ، ایشان کنج عافیت را برگزیده و از راه دور و به صورت ویدئو کنفرانسی و صرفا با ” صدور دستور “در حال رتق و فتق امور کشور می باشند. و چه رتق و فتقی که هر گوشه امور این مملکت را می گیری گوشه دیگرش آویزان می شود.
آقای رئیس جمهور محترم ؛ مردمی که با هزار “امید “و آرزو پای صندوقها آمدند و دل به ” تدبیر ” شما بستند و در دو نوبت متوالی ردای ریاست دولت را بر دوش شما افکندند توقع نداشتند که در روزگار سختی و در حالی که همچون رزمندگان محاصره شده ای که هر روز و از هر طرف به سمتشان بمب و گلوله گرانی و نابسامانی می بارد ، رهایشان کنید و به کنج امنیت قرنطینه خود پناه ببرید.
رئیس جمهور محترم که حتی حاضر نمی شوند برای دفاع از وزیر پیشنهادی خود به بهانه وجود کرونا به مجلس بروند ( در حالی که میلیونها نفر از دانش آموزان و نوگلان این مملکت در همین شرایط در مدارس حضور یافته اند ) چگونه می توانند جوابگوی اعتماد مردم به خود باشند.
بله شاید شما دیگر به رای این مردم احتیاجی داشته باشید و لازم ندانید که خود را به زحمت بیندازید اما تاریخ ، شما و عملکردتان را فراموش نخواهد کرد پس حداقل برای خوشنامی و نکونامی خودتان هم که شده دستی برآرید و از کنج عافیت بدرآیید و به میان مردم و مشکلات و معضلاتشان بروید که اگر حتی کاری هم نمی توانید برای این مردم انجام دهید ، ( که در عمل این را نشان داده اید ) حداقل در کنارشان باشید درد آنها را بشنوید و به جای استخوان لای زخم ، مرحم زخم مردم باشید.
ثبت دیدگاه