بازی بومی محلی جورابانه میراثی فرهنگی و ماندگار از گذشته ی اصیل ایرانی اسلامی است که روحیه ی اجتماعی و محبت را گسترش می دهد و یکی از بهترین ابزارها برای گسترش روحیه همکاری و محبت در خانواده ها در نسل امروزی می باشد که تکنولوژی کمر به منفرد ساختن خانواده ها بسته است .
گورانه یا جوراب‌بازی همانطور که از نامش پیداست نوعی از سرگرمی و تفریحات مردم کرد ایران اسلامی است که با استفاده از جوراب و یک شی کوچک مانند تکه قند ؛ سکه ، سنگ و امثال آنها که نوعی تیله است اجرا می شود.
البته ناگفته نماند که منظور از جوراب در این بازی جورابهای امروزی نیست بلکه جورابهایی دست بافته شده توسط زنان کرد می باشد که با استفاده از امکانات روز که اکثرا دامدار بودند با استفاده از پشم و موی احشام بوسیله شیرزنان کرد بافته می شد ، می باشد که از این دست‌بافته ها در فصول سال برای استفاده اعضای خانواده استفاده می شد و اکثرا منقش به نقش های زیبا بود.
اجرای بازی جوراب بازی یا گورانه به چندین شیوه انجام می گیرد که تعداد جورابهای استفاده شده در بازی بر تعداد برد و امتیاز بازی نقش دارد.
رایج‌ترین شیوه جوراب بازی در بخش سیلوانای ارومیه ؛ استفاده از ١٠ عدد جوراب می باشد که اکثر اوقات بصورت دسته جمعی اجرا می گردد اگرچه بصورت ٢ نفری هم قابل اجرا می باشد.
در شروع جوراب بازی یا گورانه دو طرف یا دسته مشخص می شوند و ابتدا ؛ شیر یا خط ، کبریت ، پر و پوچ انداختن و یا این گونه شیوه های سنتی استفاده می کنند و آغاز کننده بازی مشخص می کنند.
بعد از آن آغاز کننده بازی ؛ شی مربوطه را که ممکن است سنگ کوچک ، مازو ؛ سکه ، تکه قند و امثال آنها باشد را در دست می گیرد و در مقابل چشمان گروه یا طرف مقابل با پنهان نمودن در دست خویش با استفاده از هوش و زیرکی دست خود را به درون هر ١٠ جوراب برده و سپس از جورابها خارج می کند که در این هنگام باید شی استفاده شده را در داخل یکی از جورابها رها سازد بدون اینکه طرف مقابل حتی احساس کند و آنها را به وسواس و تشویش فکری فرو می برد .
پس از جایگذاری شی و دست بردن داخل هر یک از جورابها ؛ این بار نوبت به طرف یا گروه مقابل می رسد که باید آنها هم با استفاده از ذکاوت و دقت در زمان جایگذاری شیء ؛ جورابی را که احتمال می دهند شیء درون آن جایگذاری شده است را بعنوان هدف که در اصطلاح به ” گل ” معروف است انتخاب کرده و برمی‌دارند در این هنگام اگر شیء درون آن جوراب باشد ، گروه یا شخص یک برد که دارای ارزش ١٠ امتیازی می باشد را دریافت می کند . اما اگر گروه مذکور نتواند گلی را مشخص و انتخاب کند که شیء درون آن باشد مغلوب می شود و امتیاز آن دور به گروه که شیء را پنهان کرده می رسد و باید دوباره گروه مغلوب تمرکز کرده و گروه غالب به جایگذاری شیء درون جورابها ادامه دهد که این روال ادامه می یابد تا بازی به ١٠ دور یا حداکثر ١٠٠ امتیاز برسد.
در پایان نیز با مشخص شدن دو طرف برنده و بازنده ، با توجه به سنتهای قدیمی، از ابتدای شروع بازی قولی را که دو طرف بر آن توافق کرده‌اند اجرا می کنند.
به هر حال اگر نیک بنگریم خواهیم دید که بازی گورانه همانند اکثر بازیهای محلی ، جنبه های وسیع از زندگی مردمان یک سرزمین را در برمیگیرد که از آداب و رسوم و سنت آن مردم نشات گرفته و هر کدام ارزش خاص را دارا می‌باشد.
اما آنچه در اجرای بازی گورانه یا جوراب بازی بیشتر از هر چیزی دیگری جلوه گری می کند افزایش صفا ، صمیمت ، همدلی و تلاش برای موفقیت گروهی است که مشارکت و بهره‌گیری از افکار و آرا عموم برای یک جامعه برای موفقیت را یادآور می گردد.
امیدواریم مسئولین و آحاد مردم هم با بها دادن بیشتر به ورزش و بازیهای بومی و محلی و سنتی ، ضمن اینکه جوانان و نوجوانان را به سوی بازیها و تفریحات سالم سوق دهند؛ همچون مانعی در به فراموشی سپردن این سنتها و بازیهای اصیل جلوگیری کنند .
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه