در پرتو تحریمها، غارت اقتصاد به حدی شدت یافته که زندگی را برای مردم سخت و غیرقابل تحمل و ایران را برای ایرانیان غیر قابل سکونت ساخته است. آیا تحریمها بایستی به غارت مردم با مالیات تورمی منتهی شود؟ آیا تحریمها بایستی به تمرکز هر چه بیشتر ثروت در دست یک اقلیت وابسته به قدرت و در سوی دیگر نابودی بخش قابل ملاحظه ای از طبقه متوسط و فقیرتر شدن عامه مردم منتهی شود؟
سوال این است که نصف شدن قدرت خرید مسکن که در تاریخ ایران بی سابقه است، افزایش قیمت (به دلار آزاد) محصولات پتروشیمی به بیش از ۳۰ درصد قیمت جهانی، حباب قیمت سهام و حتی ۶ برابر شدن قیمت دلار در مدت ۳ سال (معادل ۵۳ سال دوره پهلوی) و …، چه ارتباطی با تحریمها دارد؟
همه اینها در رابطه با سیاستگذاری های نئولیبرال دولت و بانک مرکزی در واگذاری همه چیز به دست بازار! (یا دزدبازار) و به تبع آن بی ثباتی اقتصاد کلان و هرج و مرج اقتصادی معنی پیدا می کند.
در کدام اقتصاد جهان، در دوره جنگ اقتصادی اجازه داده می شود تا هر کس هر چه در توان دارد دیگران را غارت کند. در کدام اقتصاد جهان، در شرایط جنگ اقتصادی، تحریمها و تنگنای شدید ارزی، اجازه داده می شود تا هر نوع کالای وارداتی (از غذای سگ و گربه گرفته تا …) در بازار به وفور پیدا شود و در سوی دیگر قیمت ارز به دلخواه بازار تعیین گردد؟
آب گل آلود اقتصادی که دولت و بانک مرکزی ساخته اند برای گرفتن ماهی های هر چه درشت تر در واپسین ماههای فعالیت دولت روحانی است.
#اقتصادایران #کارگزاران #نئولیبرالیسم #شوک_ارزی #غارت_ارزی #مالیات_تورمی
ثبت دیدگاه