جاده ی بین المللی سرو که تنها راه مواصلاتی ارومیه به ترکیه به شمار می آید این روزها شاهد ساخت و سازهای غیر اصولی و غیر مجاز می باشد که ادامه این روند چهره ی این جاده را بیش از بیش خدشه دار می کند .
خوشبختانه مسئولین محترم با درک حساسیت موضوع آینده جاده بین المللی سرو و اقدام بموقع اداره راه تا کنون تقریبا توانسته اند با برخورد قاطع و تخریب ساخت و سازها غیر مجاز تا حدودی مانع ادامه این روند شوند .
ساخت و سازهای غیر مجاز که امروزه جاده ی بین المللی سرو با آن مواجه است تاثیر مستقیمی در آینده ی فرهنگی و زیست محیطی شهر مرزی سرو و حتی ارومیه خواهد داشت و آثار آن در دراز مدت نمایان می شود.
اگر وعده های چندین ساله ی نمایندگان و مسئولین شهری استان آذربایجان غربی در خصوص تبدیل شهر مرزی سرو به منطقه ویژه تجاری تحقق یابد بطور قطعی جاده های امن ، استاندارد و زیبا یکی از معیارهای اصلی موفقیت این طرح خواهد بود.
هم اکنون عده ای سود جو و متخلف قصد دارند قشر آسیب پذیر شهری را با در نظر گرفتن نبود مراکز کنترلی انتظامی و امنیتی لازم در بیرون از شهر روانه حاشیه ی جاده ی کنند که به دروازه ی اروپا شهرت دارد .
تجاوز به حریم قانونی راه ، جولان کده های آسیب های اجتماعی از یک سو و سازه های غیر اصولی و غیر استاندارد از سوی دیگر که فقط نام چهار دیواری را یدک می کشند باعث به هم خوردن تمامی معادلات در جاده ی بین المللی سرو ارومیه می شود .
اما آنچه که قابل اهمیت است اولین تصویری خواهد بود که مسافران و گردشگران خارجی در ورود به جاده ه ی بین المللی سرو با آن مواجه خواهند شد.
هر چند مسئولین شهرداری و اداره راه در سالهای اخیر تلاشهای خوب و تاثیر گزاری در جهت برخورد با متخلفین ساخت و سازهای غیر مجاز داشته اند اما جلوگیری از چنین تخلفاتی نیازمند همکاری تمام مردم را نیازمند است .
با احترام به قوانین در آبادانی هر چه بیشتر منطقه ، شهر ، استان و کشور خود کوشا باشیم .
با برسی و نگاهی سطحی به علت ساخت و سازهای غیر مجاز که منجر به پدیدار شدن حاشیه نشینی شده است به سادگی بر این موضوع پی خواهیم برد که اگر از لحاظ قانون ساخت و سازها در مکان های خاص شهری با امکانات دولتی مناسب و اعطای تسهیلات ارزان قیمت و واگذاری انشعبات رایگان اگر همراه باشد مردم کم درآمد هم می توانند با آسودگی صاحب خانه ی مطمئن و مناسب گردند.
ولی متاسفانه قوانین شهری ما بیشتر دنبال درآمد زایی بیشتر می باشند و کمتر به فکر کمک به قشر هایی هستند که نمی توانند از پس عوارض ساخت و ساز شهری و حق انشعبات قانونی برآیند و به ناچار کنج عزلت گزیده و از همه ی قوانین تخدی می نمایند .
پایان گزارش/
ثبت دیدگاه