ماه صفر به روزهای پایانی خود نزدیک می شود. روزهایی که در جان آنها، به روایتی عزای پیامبر و اهل بیت (ع) جریان دارد. پیروان حضرت ختمی مرتبت در این ایام بیش از پیش به مطالعه احوال و سیره زندگی آن بزرگوار روی می آورند.
مهرورزی در سیره رفتاری پیامبر اعظم (ص)
نبی مکرّم اسلام (ص) به عنوان کاملترین اسوه راستین بشریّت، نسبت به تمام مردم بسیار صمیمی و مهربان بود. آن بزرگوار با داشتن این خصلت ستودنی توانست در طول ۲۳ سال دلهای بسیاری را شیفته مکتب خویش کند و از منجلاب ضلالت به صراط مستقیم هدایت نماید. قرآن کریم در این زمینه میفرماید: «و ما ارسلناک الّا رحمهً للعالمین؛ ما تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم.»
و پیامبر اعظم (ص) فرمود: «اگر مهربانی و ملاطفت به صورتی مجسّم شود، آن چنان زیباست که خداوند مخلوقی زیباتر از آن را نیافریده است.»
ابراز محبت و مهرورزی رسول خدا (ص) نه تنها شامل خانواده، دوستان و اهل ایمان میشد، بلکه مخالفین، از اخلاق نرم و شفقت آمیز آن بزرگوار بهرهمند میشدند. به همین جهت خداوند متعال رسول گرامی اش را در قرآن تحسین نموده و میفرماید: «انّک لعلی خلقٍ عظیم؛ یقیناً تو دارای اخلاق عظیم و نیکو هستی.»
پیغمبر اکرم(ص) در ۴۰ سالگی به نبوت مبعوث شد و ۱۳سال در مکه مردم را به اسلام دعوت کرد و سختی ها و مشکلات فراوان متحمل شد، و در این مدت گروهی زبده تربیت کرد و پس از آن به مدینه مهاجرت کرد.
پیامبر ۱۰ سال در مدینه آزادانه دعوت و تبلیغ و با نزول قرآن درس عملی از زندگی در صراط مستقیم را به مردم ارایه کرد.
ایشان ارزش های اخلاقی را بسیار ارج می نهاد، خود در سیره عملی نمونه ای از فضایل اخلاقی و ارزش های والای انسانی بودند.
پیامبر(ص) با ویژگی های رفتاری به مکارم الاخلاق در بین مردم شهرت یافت، آن چه در قرآن راجع به پاکی، صداقت و اخلاق مطرح شده، آینه تمام نمای آن را در سلوک، گفتار و اخلاق رسول الله (ص) می توان مشاهده کرد.
پیامبر گرامی اسلام (ص) در مکتب الهی تحت تعلیم و تربیت قرار گرفت او در هیچ مدرسه ای و نزد هیچ استادی درس نخوانده و خواندن و نوشتن را نیاموخته بود، او از مکتب نورانی وحی و نبوت درس گرفت و در گسترش علوم الهی و اسلامی در بین مردم دورانش از هیچ کوششی دست نکشید.
از این طریق رسول اکرم (ص)، معارفی را به بشر عرضه کـرد کـه مانند آن پیش از اسلام سابقه نداشته است و آن چیزهایی که حضرت پیرامون مبداء و معاد و توحید الهی و صفات و اسمای حسنای او و عـالم غـیـب و شـهادت و ملکوت و فرشتگان و لوح و قلم و عرش و کرسی بـیـان کردند، آخـریـن کـلام اسـت و بـرتـر از آن قابل تصور هم نخواهد بود.
رسـول اعـظـم (ص) با برخورداری از بهترین داشته های نفسانی و دریـافـت عـالی تـریـن داده هـای قـرآنـی بـه نـهـایـی تـریـن مـرتـبـت انـسـانـی نایل گشت بدین گونه در بعد عقیده و اندیشه به توحید ناب رسید و همه هستی را پرتویی از وجـود حـق تـعـالی دید که در آفرینش و اداره آن هیچ گونه شرکتی را بر نمی تابد.
پیامبر اسلام (ص) در راس جامعه با ساده زیستی به زندگی خود ادامه می دادند ایشان بـه هـمـه ظـواهـر مـادی دنـیـا بـه دیـده حـقـارت نـگـریـسـت و هـرگـز دل بـر دنـیـا نبست و با هزینه کمترین توشه ، بیشترین ره توشه آخرت را برگرفت.
ثبت دیدگاه