این روزها شاهد آغاز به کار دولت جدید هستیم. دولتی که چالش های متعدد داخلی و بین المللی پیش رو دارد که بایستی با همه آنها دست و پنجه نرم کند.
از میان همه این چالش ها به دو مورد از مهمترین آنها یکی در بعد داخلی و دیگری در سطح بین المللی اشاره می کنیم که دارای اهمیت پایه ای و اساسی هستند و در واقع بسترو پیش زمینه ای جهت رفع چالش های متعدد دیگر می باشند.
چالش داخلی: موضوع نفت و وابستگی ریشه دار مقدرات کشور به دلارهای نفتی
چالش بین المللی : موضوع برجام و ضرورت رفع هر چه زودتر تحریمها
ابتدا به مهم ترین و اساسی ترین چالش داخلی کشور می پردازیم که بخش عمده ای از مشکلات چند دهه گذشته کشور به طور مستقیم و غیر مستقیم با آن مرتبط بوده و هنوز هم این اثر گذاری منفی کماکان ادامه دارد؛ چالش ” وابستگی شدید کشور به دلارهای حاصل از فروش نفت خام ” وهزینه کرد این دلارها به بدترین نحو ممکن در تمام چند دهه گذشته از آغاز پیدایش نفت در ایران تا کنون.
این دلارهای نفتی در درجه اول باعث ایجاد دولت های فربه ، فشل و تنبل در کشور شده که خروجی آنها توسط مدیران دولتی چیزی جز ناکارآمدی ، حیف و میل اموال عمومی ، فساد ، رانت ، تبعیض و … نبوده و در تمام این سالها فقط تزریق بی حساب این دلارها توسط دولتهای مختلف از فروپاشی عینی و عملی اقتصاد کشورآن هم به طور موقت جلو گیری کرده است.
این شرایط باعث از بین رفتن تولید ، افزایش نقدینگی ، رونق دلال بازی ، تنبلی و بی انگیزگی مدیران دولتی ،عدم توجه دولت به درآمدهای جایگزین ، صادرات تک محصولی ، افزایش بیکاری و صدها مفسده دیگر در اقتصاد و به تبع آن درمسایل اجتماعی و سیاسی کشور شده که شرایط بدخیم و ناهنجار کنونی کشور از نتایج عینی آن می باشد.
با این توصیف بایستی ببینیم راه حل چیست و بایستی چه راهکار بزرگ و انقلابی اتخاذ شود که بتوان با یک جراحی عمیق و دردناک و البته موثر جلو این ضرر هولناک به کشور گرفته شود.
سال گذشته در مقاله ای تحت عنوان # ” دندان طمع دولتها به در آمد نفت کنده می شود ؟ ” به این موضوع پرداخته و پیشنهاد شد که با تصویب قانونی در مجلس فقط یک سوم یعنی حدود۳۰ درصد از درآمدهای نفتی به دولتها جهت اداره امور جاری اختصاص داده شود و مابقی مبلغ با ذخیره در صندوقی مستقل فقط جهت سرمایه گذاری های کلان و حیاتی کشور مورد استفاده قرار گیرد. تصویب و اجرای این قانون می تواند اهمیتی حتی بیشتر از ملی شدن صنعت نفت داشته باشد.
با این قانون برای همیشه درآمدهای نفتی در جای درست و صحیح خود هزینه خواهد شد و تقریبا به صورت خودکار بسیاری از روندهای مخرب و ناکارآمد قبلی اصلاح خواهند شد.
چالش دوم که در بحث خارجی و بین المللی پیش روی دولت قرار دارد بحث مهم و سرنوشت ساز رفع تحریم هاست. هم اکنون علیرغم تمام ایرادهایی که به برجام وارد می شود اما تنها ساختاری است که ذیل آن می توان نسبت به رفع تحریمها اقدام نمود.
دولت جدید بایستی با اقتدار همراه با واقع بینی و دور اندیشی و به دور از هرگونه افراط و تفریطی وارد گفتگوهای سازنده با طرفهای مذاکره شده و هرچه زودتر در راستای رفع تحریم های ظالمانه اقدام نماید.
رفع تحریمها فضای کار گسترده و چالش های کمتری را در مراودات تجاری و سیاسی با کشورهای عمده جهان ، همسایگان ، قدرتهای نوظهور و اقتصادهای پویای دنیا برای ما فراهم می آورد که البته بایستی به بهترین نحو ممکن ازکمترین روزنه های ایجاد شده نیز استفاده شود.
در صورتی که دولت با همکاری دیگر قوا و بویژه مجلس بتواند این دو اقدام اساسی و سرنوشت ساز را به مرحله اجرایی در آورد ، به همراه تلاش و برنامه ریزی درست و اصولی ، یقینا بخش عمده ای از مشکلات کشور حل خواهد شد و انشاالله مردم شرایط بسیار بهتری را در ماهها و سالهای آینده پیش رو خواهند داشت.
ثبت دیدگاه